Większość z nas wie, że rok 2016r. został okrzyknięty rokiem Sienkiewicza. Warto jednak przypomnieć, że równo sto lat temu we Lwowie ukazało się pierwsze wydanie Księgi ubogich Jana Kasprowicza. Jak pisał sam autor:
Poezje, zawarte w „Księdze ubogich”,
powstały w obliczu Tatr, na codziennych,
samotnych przechadzkach w polu.
Nie ma między niemi ani jednego wiersza,
któryby miał jakiekolwiek pokrewieństwo —
z biurkiem. Tem się tłomaczy charakter tej
„Księgi” zarówno pod względem treści jak i
formy — notatnik i ołówek, użyte na
ukojenie siebie i innych.
Zbiór wierszy przepojony jest kultem codzienności, naturalności, prostego człowieka. Tendencje te miały również swoje odzwierciedlenie w prostocie wyrazu. Ta swoista Biblia pauperum do dziś stanowi jeden z najpiękniejszych przejawów fascynacji filozofią franciszkańską.
/fot. https://commons.wikimedia.org/