Jan Andrzej Morsztyn herbu Leliwa urodził się 24 czerwca 1621 r. w okolicach Krakowa w zamożnej rodzinie ziemiańskiej, jego ojciec był dworzaninem Stanisława Lubomirskiego. Wczesną edukację odebrał od dziadka, następnie rozpoczął w 1638 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie w Lejdzie. Odbył podróż do Francji i Włoch.
Kiedy wrócił na stałe do kraju, związał się z dworem Lubomirskich (od 1649 r. dworzanin Jerzego Lubomirskiego), a następnie dworem królewskim Jana Kazimierza. W 1659 roku zawarł małżeństwo z dworką królowej - Katarzyną Gordon. W 1660 r. otrzymał starostwo małogoskie, a w 1668 r. stanowisko podskarbiego wielkiego koronnego. Uczestniczył w licznych misjach dyplomatycznych. Był zwolennikiem polityki profrancuskiej.
Za panowania Jana III Sobieskiego został oskarżony o zawiązanie wraz z Ludwikiem XIV spisku detronizujacego, a w konsekwencji o zdradę stanu. W 1668 roku uciekł więc do Paryża, w którym zmarł 8 stycznia 1693 r. jako hrabia de Chateauvillain. Jan Andrzej Morsztyn znany jest zarówno ze swojej działalności translatorskiej, jak i poetyckiej. Przetłumaczył on „Cyda” Corneille'a, fragment poematu Mariniego „L'Adone” pt. „Psyche”, a także komedię Torquata Tassa „Amintas”. Warto zaznaczyć, że przekłady „Psyche” i „Cyda” zostały wydane już po śmierci Morsztyna.
Podobnie było z jego autorską twórczością. Zbiory utworów poetyckich dworskiego poety, czyli „Lutnia” (powst. 1638-1661) oraz „Kanikuła albo Psia gwiazda” (powst. 1647) wydrukowano dopiero w XIX wieku. Nie znaczy to oczywiście, że Morsztyn był twórcą mało znanym. Jego teksty krążyły bowiem w odpisach. W poezji tej można dopatrzyć się odwołań do twórczości Horacego, Owidiusza, Mariniego, Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, Jana Kochanowskiego i innych. Na estetykę języka Morsztyna wpływały częste zabawy słowem, zaskakujące pointy czy gra konwencjonalnymi figurami stylistycznymi.
/fot. https://commons.wikimedia.org/