Przejdź do
listy autorów/tematów/epok

Krzysztof Kamil Baczyński, pseudonim Jan Bugaj, urodził się 22 stycznia 1921 roku w Warszawie i tam też zginął 4 sierpnia 1944 roku. Jego fascynacja twórczością poetycką rozpoczęła się już w okresie szkolnym. Najprawdopodobniej pierwsze swoje wiersze tworzył, będąc uczniem Gimnazjum im. Stefana Batorego. Należał do Organizacji Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus”. W czasie okupacji niemieckiej nie opuścił Warszawy, angażując się w redakcję podziemnych pism – „Płomienie” i „Droga”. W 1942 r. poślubił Barbarę Drapczyńską, której poświęcił m.in. wiersz pt. Biała magia. Od 1943 r. studiował filologię polską na tajnych kompletach. Był to także rok, w którym Baczyński wstąpił do Harcerskich Grup Szturmowych AK. Ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy (krypt. „Agrykola”). Był sekcyjnym w 2 plutonie „Alek” 2 kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”, od lipca 1943 zastępcą dowódcy 3 plutonu 3 kompanii batalionu „Parasol”. Zginął przy Placu Teatralnym, walcząc w Powstaniu Warszawskim.

Swoje próby poetyckie zamieszczał w antologiach: Pieśń niepodległa i Słowo prawdziwe, natomiast zbiory wierszy ogłosił kolejno w 1942 i 1944 roku, były to: Wiersze wybrane oraz Arkusz poetycki. Pierwszy tomik spotkał się z uznaniem Kazimierza Wyki, który swą opinię wyraził na łamach podziemnego „Miesięcznika Literackiego”. W dorobku Baczyńskiego oprócz ok. 500 wierszy znajduje się m.in. kilkanaście poematów, ok. 20 opowiadań oraz wierszowany dramat. W kręgach literackiego podziemia twórczość młodego poety była wysoko ceniona. Jak pisał Wyka: „W dorobku tym, w formie dojrzałej artystycznie, częstokroć nawiązaniu do tradycji romantycznej, wyraziły się w ujęciu samodzielnym, pełnym symbolicznego wizjonerstwa, przeżycia typowe dla generacji poety: zrozumienie chwili historycznej połączone z patriotycznym nakazem walki z najeźdźcą oraz tradycją takich walk w przeszłości, przeczucia i obawy katastroficzne wobec zagrożenia całego sensu historii przez faszyzm, a jako równowaga dla tych postaw widzenie piękna świata i przyrody, liryczna do nich tęsknota”.

Wiersze Krzysztofa Kamila Baczyńskiego wraz z utworami Tadeusza Gajcego i Andrzej Trzebińskiego stanowią najwybitniejszy przykład twórczości pokolenia Apokalipsy spełnionej.