Przejdź do
listy autorów/tematów/epok

Leopold Staff urodził się w 1878 r. we Lwowie. Studiował prawo, filozofię i romanistykę na Uniwersytecie Lwowskim. Brał czynny udział w kulturalnym życiu akademickim. Był członkiem redakcji pisma "Młodość"(1898-1899) wychodzącego w Krakowie. W tym czasie zetknął się ze współczesną literatura europejską, m.in. z pismami F. Nietzschego. Przez wiele lat uczestniczył w spotkaniach lwowskiego grona artystyczno-literackiego Płanetnicy spotykającego się w willi Marii Wolskiej. Środowisko to współtworzyli m.in.  Ostap Ortwin (wieloletni przyjaciel Staffa), Józef Ruffer, Jan Kasprowicz, Stanisław A. Mueller. Edward Porębowicz.

W latach 1901-1903 podróżował po Włoszech, przez rok przebywał w Paryżu (1902-1903). W latach 1909-1914 redagował w Księgarni Biblioteki Polskiej B. Połonieckiego bibliotekę Symposion. W czasie pierwszej wojny światowej mieszkał w Charkowie. Następnie przeniósł się do Warszawy, w której spędził okres okupacji hitlerowskiej łącznie z powstaniem. W latach 1920-1921 współredagował wraz z Wacławem Berentem i Stefanem Żeromskim miesięcznik "Nowy Przegląd Literatury i Sztuki". Od 1920 zasiadał w zarządzie Związków Zawodowych Literatów Polskich, był członkiem Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy Polskich, któremu przewodniczył od 1924 do 1931 roku,  w latach 1934-39 wiceprezesem Polskiej Akademii Literatury. Po Powstaniu Warszawskim mieszkał w Krakowie i Pławowicach. Publikował m.in. w "Maskach" (1918), "Tygodniku Ilustrowanym" (1918-1923), "Kurierze Warszawskim" (1922-1927), "Gazecie Polskiej" (1931-1939). Był laureatem wielu nagród literackich –  państwowej nagrody literackiej (w 1927 r. i 1951 r.), nagrody Lwowa (1929r.), Łodzi (1931 r.), Warszawy (1938r.), nagrody Pen Clubu za całokształt twórczości przekładowej. Doktor h.c. Uniwersytetu Warszawskiego (1939 r.) i Jagiellońskiego (1949 r.). Zmarł w 1957 r. w Skarżysku-Kamiennej.

Jako poeta debiutował w czasie rozkwitu modernizmu tomem Sny o potędze w 1901r.,w  którym Staff objawił swój ponadprzeciętny talent. Choć poetyka zbioru nie odbiegała znacząco od konwencji Młodej Polski, to pojawiła się w nim m.in. polemika z jej dekadenckimi upodobaniami (wiersz Kowal). Jego fascynacja filozofią Nietzschego, koncepcją nadczłowieka i „woli mocy” będzie przejawiała się m.in. w poemacie Mistrz Twardowski (1902) oraz kolejnych tomikach wierszy – Dniu duszy (1903), Ptakom niebieskim (1905), Gałęzi kwitnącej (1908).

Staff jest również jednym z najwybitniejszych przedstawicieli klasycyzmu, w którym łączył elementy kultury europejskiej, antycznej i chrześcijańskiej. Klasyczna tendencja, przejawiająca się w poszukiwaniu harmonii, spokoju i afirmacji życia w jego różnych wymiarach, była obecna m.in. zbiorach Gałąź kwitnąca (1908), Uśmiech godzin (1910) czy Wysokie drzewa (1932).

Staff zasłynął także jako wybitny tłumacz. Przełożył m.in. dzieła twórców starożytnych – Epikura, Demokryta, Heraklita, Petroniusza, średniowiecznych – Kwiatki św. Franciszka z Asyżu, renesansowych – pisma Leonarda da Vinci, poezje Michała Anioła, elegie i fraszki łacińskie J. Kochanowskiego. Tłumaczył również utwory późniejszych autorów – D. Diderota, J.W. Goethego, F. Nietzschego i wielu innych.

Leopold Staff nazywany jest poetą trzech pokoleń, tworzył bowiem na przestrzeni trzech epok literackich – Młodej Polski, dwudziestolecia międzywojennego i współczesności.