Przejdź do
listy autorów/tematów/epok

Daniel Naborowski urodził się w 1573 r. w Krakowie. Odebrał staranne wykształcenie, studiował medycynę w Wittenberdze i Bazylei, a także prawo w Orleanie i Strasburgu. W Padwie pobierał lekcje u Galileusza. Między 1602 r. a 1633 r. przebywał na dworach Janusza i Krzysztofa Radziwiłłów, sprawował różne funkcje, m.in. lekarza, nauczyciela czy nadwornego poety. Naborowski, podróżując po Europie, pełnił często również rolę dyplomaty. Był aktywnym kalwinistą pozostającym jednak w dobrych relacjach z Kościołem katolickim.

Ten wybitny twórca doby baroku zasłynął również jako tłumacz, znał bowiem wiele języków, wśród nich łacinę, włoski, francuski i niemiecki. Dokonał m.in. przekładu dzieła M. K. Sarbiewskiego Descriptio gentium, sonetów F. Petrarki, Tryumfu wiary G. du Bartasa, Pieśni A. Lobwassera. Literatura polska zawdzięcza mu pierwszą formę listu poetyckiego (Do ks. Bogusława). Pełnił on funkcję poety-kronikarza notującego ważne wydarzenia dziejące się na książęcym dworze. Spod jego pióra wyszły: epitafia (Nagrobek Katarzynie Radziwiłłównie), fraszki (Jezuita), treny (Treny na śmierć księcia Radziwiłła) i inne. Jest on również twórcą słynnej parafrazy sonetu francuskiego Na oczy królewny angielskiej. Był mistrzem gry słownej, miłośnikiem barokowego konceptu. U schyłku życia pełnił funkcję sędziego grodzkiego w Wilnie. Zmarł tamże w 1633 roku.