18. rocznica śmierci Janusza Szpotańskiego

Wczoraj minęła 18. rocznica śmierci Janusza Szpotańskiego, poety, satyryka, krytyka i teoretyka literatury; autora prześmiewczych poematów komicznych, w których z wdziękiem szydził z PRL-owskiej rzeczywistości i prominentnych działaczy PZPR.

W 1951 r. Szpotański został wyrzucony z powodów politycznych ze studiów na Uniwersytecie Warszawskim. W 1964 r. napisał sztukę „Cisi i gęgacze, czyli bal u prezydenta” – utwór będący pamfletem przeciwko rządom Władysława Gomułki. W styczniu 1967 został aresztowany i w 1968 skazany na trzy lata więzienia „za rozpowszechnianie informacji szkodliwych dla interesów państwa”. Gomułka nazwał poetę „człowiekiem o moralności alfonsa”, a jego utwór – „reakcyjnym paszkwilem, ziejącym sadystycznym jadem nienawiści do naszej partii”.
W latach 70 XX w. napisał „Carycę i zwierciadło” – satyryczną wizję dziejów Rosji i ZSRR, przy czym carycą w jego ujęciu był sekretarz generalny KC KPZR Leonid Breżniew.
„Towarzysz Szmaciak” to ironiczna apoteoza Polski Ludowej, dzieło będące kwintesencją jego twórczości.
23 września 2006 został pośmiertnie odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

/źródło: wikipedia.org/
/fot. https://literat.ug.edu.pl/